آیا تا به حال احساس کرده‌اید که بیش از حد نگران و مضطرب هستید؟ وقتی زندگی پر استرس می‌شود، این حس طبیعی است. اما وقتی اضطراب به اندازه‌ای شدید و مداوم می‌شود که نتوانید آن را کنترل کنید و در فعالیت‌های روزمره تداخل ایجاد کند، ممکن است با اختلال اضطراب فراگیر (GAD) مواجه باشید.
اختلال اضطراب فراگیر (GAD) یک وضعیت پیچیده است که می‌تواند در هر زمانی از زندگی شما شروع شود. علائم آن شبیه به بسیاری از اختلالات دیگر اضطرابی مانند فوبیاها و اختلال وسواس فکری عملی (OCD) است، اما هر کدام از این وضعیت‌ها تفاوت‌های خاص خود را دارند.
زندگی با اختلال اضطراب فراگیر می‌تواند چالش‌برانگیز و طولانی‌مدت باشد. در بیشتر موارد، این اختلال همراه با سایر اختلالات اضطرابی یا اختلالات خلقی همراه است. با استفاده از روش‌های درمانی روانشناختی و داروها، شرایط بهبود می‌یابد. همچنین، تغییر در سبک زندگی، یادگیری مهارت‌های مقابله و استفاده از تکنیک‌های آرامش بخش می‌تواند به شما در این راه کمک کند.
علائم اختلال اضطراب فراگیر
- علائم اختلال اضطراب فراگیر می‌توانند متنوع باشند. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- نگرانی و اضطراب مداوم درباره‌ی مسائلی که با تأثیر رویدادها متناسب نیستند.
- بیش از حد فکر کردن به برنامه‌ها و راه‌حل‌های بدترین نتایج ممکن.
- درک موقعیت‌ها و رویدادها به عنوان تهدیدکننده، حتی زمانی که واقعیت اینگونه نیست.
- مشکل در مدیریت عدم قطعیت.
- ناتوانی در تصمیم‌گیری و ترس از اتخاذ تصمیم‌های نادرست.
- ناتوانی در رها کردن یا کنار گذاشتن یک نگرانی.
- عدم آرامش، احساس بی‌قراری، سرگیجه یا بی‌قراری.
- مشکل در تمرکز یا احساس خلاء ذهنی.
علاوه بر این، علایم و نشانه‌های فیزیکی ممکن است عبارتند از:
- خستگی.
- مشکل در خواب.
- تنش و درد عضلانی.
- لرزش و احساس پرش.
- عصبانیت یا آسانی تحریک می‌شوید.
- تعرق.
- احساس تهوع، اسهال یا سندرم روده تحریک‌پذیر.
- حساسیت بیش از حد.
گاهی اوقات، ممکن است نگرانی‌های شما به طور کامل رفع نشود، اما همچنان احساس اضطراب داشته باشید، حتی اگر دلیل آن واضح نباشد. به عنوان مثال، ممکن است به شدت نگران امنیت خود یا عزیزانتان باشید یا احساس کلی داشته باشید که چیزهای ناخوشایندی در راه است.
اضطراب، نگرانی یا علائم جسمی شما باعث ناراحتی قابل توجهی در زمینه‌های اجتماعی، شغلی و سایر زمینه‌های زندگی شما می‌شود. نگرانی‌ها ممکن است از نگرانی به نگرانی دیگر تغییر کنند و با گذشت زمان و تغییر سن نیز تغییر کنند.
علائم در کودکان و نوجوانان
در کودکان و نوجوانان، ممکن است علائم و نشانه‌های اضطراب شباهتی با بزرگسالان داشته باشد. اما معمولاً نگرانی‌ها در این گروه سنی بیشتر مرتبط با موارد زیر است:
- اجرا در مدرسه یا رویدادهای ورزشی: کودکان و نوجوانان ممکن است نگران شده و اضطراب داشته باشند که در مدرسه یا رویدادهای ورزشی قدرت نشان دهند و به خوبی عمل کنند.
- امنیت اعضای خانواده: برخی از کودکان و نوجوانان ممکن است نگرانی زیادی درباره امنیت و سلامت اعضای خانواده‌شان داشته باشند.
- به موقع بودن (وقت شناسی): برخی از این گروه سنی ممکن است در مورد به موقع بودن و انجام وظایف درست و به موقع نگرانی داشته باشند.
- حوادث فاجعه‌بار(تروما): از جمله زلزله، جنگ هسته‌ای و سایر حوادث ناگوار که می‌تواند نگرانی و اضطراب در کودکان و نوجوانان ایجاد کند.
کودکان و نوجوانانی که با نگرانی بیش از حد مواجه هستند، ممکن است علائم زیر را نشان دهند:
- بیش از حد مضطرب بودن و اضطراب کردن برای مواقع غیرضروری.
- پیگیری کمال‌گرا و تکرار کردن کارها به دلیل عدم رضایت از اجرا.
- صرف وقت زیاد برای انجام وظایف.
- کاهش اعتماد به نفس.
- نیاز به تأیید و اطمینان زیاد در مورد عملکرد خود.
- شکایت از درد شکم مکرر و سایر علائم جسمی.
- اجتناب از مدرسه یا موقعیت‌های اجتماعی.
در صورتی که شما یا سایر افراد در محیط نزدیک متوجه این علائم در کودکان و نوجوانان شوید، ممکن است نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشید. به خصوص در موارد زیر:
- اگر احساس می‌کنید نگرانی شما بیش از حد است و در زندگی روزمره، روابط یا عملکرد شما مشکل ایجاد می‌کند.
- اگر احساس افسردگی یا تحریک پذیری می‌کنید، مشکلات مرتبط با مواد مخدر یا الکل دارید و یا علائم دیگری از سلامت روان با اضطرابه همراه دارید.
- اگر افکار یا رفتارهای خودکشی دارید، باید بلافاصله به دنبال درمان اضطراری باشید.
مهم است به یاد داشته باشید که نگرانی‌ها به طور خودبخودی از بین نمی‌روند و ممکن است با گذشت زمان بدتر شوند. بنابراین، تلاش کنید قبل از اینکه اضطراب شما شدیدتر شود، به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. درمان در مراحل اولیه معمولاً آسان‌تر است.
علل شکل گیری اختلال اضطراب فراگیر
علت اختلال اضطراب فراگیر معمولاً ناشی از تعامل پیچیده عوامل بیولوژیکی و محیطی است. این عوامل می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- تفاوت در شیمی مغز و عملکرد: فرق‌های شیمیایی در مغز و نحوه عملکرد آن ممکن است در ایجاد اختلال اضطراب نقش داشته باشند.
- ژنتیک: وجود عوامل ژنتیکی می‌تواند باعث بروز اختلال اضطراب فراگیر در خانواده‌ها شود.
- نحوه درک تهدیدها: تفاوت در نحوه درک تهدیدها و واکنش به آن‌ها می‌تواند در ظهور اضطراب نقش داشته باشد.
- رشد و شخصیت: رشد و تکامل فردی و نوع شخصیت می‌تواند بر احتمال ابتلا به اختلال اضطراب تأثیرگذار باشد.
- همچنین، عوامل خطر زیر می‌توانند احتمال بروز اختلال اضطراب فراگیر را افزایش دهند:
- شخصیت: افرادی که شخصیت ترسو یا منفی دارند و از مواجهه با خطرناک‌ها اجتناب می‌کنند، مستعدتر به اختلال اضطراب فراگیر هستند.
- ژنتیک: وجود تاریخچه خانوادگی از اختلال اضطراب می‌تواند باعث افزایش خطر ابتلا به این اختلال در فرد شود.
- تجربیات: سابقه تغییرات مهم در زندگی، تجربیات آسیب‌زا یا منفی در دوران کودکی و یا رویدادهای آسیب‌زا و منفی اخیر می‌تواند در بروز اختلال اضطراب نقش داشته باشد. همچنین، بیماری‌های مزمن پزشکی یا اختلالات دیگر سلامت روان می‌توانند خطر را افزایش دهند.
عوارض
اختلال اضطراب فراگیر ممکن است عوارضی داشته باشد که می‌تواند زندگی روزمره شما را تحت تأثیر قرار دهد. این عوارض شامل موارد زیر هستند:
- کاهش تمرکز: این اختلال می‌تواند باعث مشکل در تمرکز و انجام وظایف به طور سریع و کارآمد شود.
- از دست دادن وقت: شما ممکن است وقت خود را بر روی فعالیت‌های دیگر تمرکز کنید و وظایف را به تعویق بیاندازید.
- کاهش انرژی: داشتن اختلال اضطراب می‌تواند باعث کاهش انرژی و خستگی شود.
- افزایش خطر افسردگی: اختلال اضطراب فراگیر می‌تواند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهد.
- همچنین، این اختلال می‌تواند منجر به بروز یا تشدید بیماری‌های جسمانی دیگر شود، از جمله:
- مشکلات گوارشی و روده‌ای مانند سندرم روده تحریک‌پذیر یا زخم.
- سردرد و میگرن.
- درد و بیماری‌های مزمن.
- مشکلات خواب و بی‌خوابی.
- مسائل مربوط به سلامت قلب.
علاوه بر این، اختلال اضطراب فراگیر اغلب همراه با مشکلات سلامت روان دیگری همراه است که ممکن است تشخیص و درمان آن‌ها را دشوارتر کند. برخی از اختلالات روانی که معمولاً همراه با اختلال اضطراب فراگیر رخ می‌دهند عبارتند از:
- فوبیاها (ترس‌های بی‌منطق از شیء یا موقعیت خاص).
- اختلال پنیک
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- اختلال وسواس فکری عملی (OCD) (تکرار بی‌اندازه افکار و رفتارهای خاص).
- افسردگی.
- افکار خودکشی یا خودکشی.
- سوءمصرف مواد.
درمان اختلال اضطراب فراگیر
درمان اختلال اضطراب فراگیر ممکن است متنوع باشد و به عوامل مختلفی مانند شدت عوارض، نوع اختلال، واکنش به درمان و ترجیحات شخصی بستگی دارد. اما در ادامه چند راه کلی برای کاهش این اختلال را برای شما می‌آورم:
- مشاوره روانشناختی: مراجعه به متخصص روانشناس می‌تواند به شما کمک کند تا راه‌های مقابله با اضطراب را یاد بگیرید و راه‌هایی برای کاهش آن را امتحان کنید. مشاوره می‌تواند شامل تکنیک‌های مدیریت استرس، تغییر الگوهای تفکر منفی، و تمرین‌های تنفسی عمیق باشد.
- تمرین ورزشی: فعالیت‌های ورزشی مانند پیاده‌روی، دویدن، یوگا و شنا می‌توانند بهبودی در حالت اضطراب ایجاد کنند. ورزش به عنوان یک راه برای تخلیه انرژی، کاهش تنش و افزایش ترشح هورمون‌های خوش‌حالی در بدن موثر است.
- تکنیک‌های تنفسی: تمرین تکنیک‌های تنفسی عمیق می‌تواند به شما کمک کند تا آرامش و تمرکز خود را بهبود بخشید. تنفس عمیق و آهسته، با تمرکز بر نفس و دمیدن طولانی‌تر، می‌تواند به کاهش فشار و استرس کمک کند.
- مدیریت استرس: یادگیری روش‌های مدیریت استرس مانند روش‌های آرامش بخشی مثل مدیتیشن، تمرینات ذهنی، یا هنر درمانی می‌تواند اثربخش باشد. این روش‌ها به شما کمک می‌کنند تا با تمرکز بر لحظه حال درونی خود، استرس را کاهش دهید و تمرکز و آرامش را ارتقا دهید.
- سبک زندگی سالم: توجه به سلامت فیزیکی و روانی خود اهمیت دارد. ایجاد یک روال سالم شامل خواب کافی، تغذیه متعادل، مصرف مقدار کافی آب، و اجتناب از مواد مخدر و الکل می‌تواند به کاهش اضطراب کمک کند.
- محدود کردن مواجهه با عوامل تحریک‌کننده: تلاش کنید تا با عواملی که اضطراب را تشدید می‌کنند، مانند محیط‌های پرترافیک، موقعیت‌های اجتماعی تنش‌زا، یا مصرف مداوم اخبار منفی، مواجهه کمتری داشته باشید. اگر ممکن است، محیط خود را به گونه‌ای تنظیم کنید که آرامش و آرامش خاطر شما را ترویج کند.
- مصرف متعادل مواد محرک: مصرف موادی مانند قهوه، نیکوتین و الکل ممکن است اضطراب را تشدید کند. تلاش کنید مصرف این مواد را کاهش دهید و مصرف متعادلی داشته باشید.
- پشتیبانی اجتماعی: حمایت از خانواده، دوستان و افراد معنادار در زندگیتان می‌تواند به شما کمک کند تا با اضطراب مقابله کنید. به اشتراک گذاشتن تجربیات و احساساتتان با افراد معتمد و درک‌کننده می‌تواند احساسات منفی را کاهش دهد و حمایت را تقویت کند.
لازم به ذکر است که این راهنمایی‌ها نتایج قطعی را تضمین نمی‌کنند و هر فرد و شرایطی ممکن است نیاز به روش‌ها و درمان‌های متفاوتی داشته باشد. در صورتی که اختلال اضطراب شما شدید است و زندگی روزمره‌تان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بهتر است با یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک مشورت کنید تا درمان مناسب برای شما تعیین شود.
منابع:
- اختلال اضطراب فراگیر: زمانی که نگرانی از کنترل خارج می شود. موسسه ملی سلامت روان. https://www.nimh.nih.gov/health/publications/generalized-anxiety-disorder-gad/index.shtml. دریافت شده در 26 ژوئن 2017.
- اختلال اضطراب فراگیر. در: راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی DSM-5. ویرایش پنجم آرلینگتون، ویرجینیا: انجمن روانپزشکی آمریکا. 2013. http://dsm.psychiatryonline.org. دریافت شده در 26 ژوئن 2017.
- Gabbard GO, ed. اختلال اضطراب فراگیر. در: درمان اختلالات روانپزشکی گابارد. ویرایش پنجم آرلینگتون، ویرجینیا: انجمن روانپزشکی آمریکا. 2014. http://psychiatryonline.org/doi/book/10.1176/appi.books.9781585625048. دریافت شده در 26 ژوئن 2017.
- بالدوین دی. اختلال اضطراب فراگیر در بزرگسالان: اپیدمیولوژی، پاتوژنز، تظاهرات بالینی، دوره، ارزیابی و تشخیص.
- https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/generalized-anxiety-disorder/symptoms-causes/syc-20360803#
بدون دیدگاه