سندرم آشیانه خالی به غم و اندوهی اشاره دارد که بسیاری از والدین هنگام ترک فرزندانشان از خانه برای زندگی جداگانه احساس می‌کنند. این عارضه معمولاً در زنان شایع‌تر است، که احتمالاً نقش مراقبت اولیه را داشته‌اند. برخلاف غم و اندوهی که هنگام مرگ یکی از عزیزان تجربه می‌شود، غم سندرم آشیانه خالی اغلب ناشناخته می‌ماند، زیرا یک کودک بالغ که از خانه خارج می‌شود به عنوان یک رویداد طبیعی و سالم تلقی می‌شود. والدین ناراحت ممکن است منابع کمی برای حمایت یا همدردی پیدا کنند. در بسیاری از موارد، سندرم آشیانه خالی با سایر رویدادهای دشوار زندگی یا تغییرات مهم، همان زمان اتفاق می‌افتد (مانند بازنشستگی یا یائسگی) و ترکیب می‌شوند.
در این مقاله به تعریف سندرم آشیانه خالی، چالش‌های روبرو و راه‌های مقابله به آن می‌پردازم.
دیگر مادر نبودن!!!
سندرم آشیانه خالی می‌تواند هر دو والدین را مبتلا کند، اما به نظر می‌رسد مادران بیشتر مستعد ابتلا هستند. بسیاری از مادران ممکن است 20 سال یا بیشتر از زندگی خود را وقف تربیت فرزندان خود کرده باشند و مادر بودن را نقش اصلی خود بدانند. این موضوع برای اکثر مادران شاغل نیز صادق است. هنگامی‌‌که آخرین فرزند خانه را ترک می‌کند، مادر ممکن است احساس کند که مهم‌ترین کار او تمام شده است. مادر نیز ممکن است مانند هرکسی که بی‌کاری را تجربه می‌کند احساس بی‌ارزشی، سرگردانی و عدم اطمینان از معنای آینده‌اش کند. با این حال، بیشتر مادران به موقع خود را تطبیق می‌دهند. روانشناسان پیش‌بینی می‌کنند که انتقال موفقیت‌آمیز از “مادر” به زن مستقل ممکن است بین 18 ماه تا دو سال طول بکشد.
برخی از والدین بیشتر از دیگران مستعد ابتلا هستند
تحقیقات نشان می‌دهد که برخی از والدین نسبت به دیگران مستعدتر هستند. افرادی که بیش از همه از سندرم آشیانه خالی رنج می‌برند، موارد مشترکی دارند، از جمله:
- تغییر برای آنها، به جای این که موضوعی چالش برانگیز و هیجان‌انگیز باشد، استرس‌زا تلقی می‌شود.
- این افراد مسئله ترک خانه را تجربه‌ای دشوار و احساسی می‌دانند.
- ازدواج و زندگی مشترک این افراد ناپایدار یا نامطلوب است.
- تجربیاتی مانند از شیر گرفتن نوزادانشان، یا فرستادن فرزندانشان به مدرسه، احساسی و دردناک بوده است.
- افرادی که والدین تمام وقت هستند بیشتر از افرادی که وظایف دیگری برای انجام دارند (مانند مشاغل با حقوق) تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
- والدینی که نگران این هستند که فرزندانشان آمادگی پذیرش مسئولیت‌های بزرگسالان را ندارند، بیشتر غم و اندوه را تجربه می‌کنند.
چالش های جدید سندرم آشیانه خالی
چالش‌هایی که والدین مبتلا به سندرم آشیانه خالی با آن مواجه هستند عبارتند از:
- ایجاد نوع جدیدی از رابطه با فرزندان بزرگسال خود.
- بعد از سال‌ها زندگی مشترک با فرزندان در یک خانه، دوباره زوج شدن.
- پر کردن خلاء در برنامه روزانه ایجاد شده توسط فرزندان غایب.
- فقدان همدردی یا درک دیگران، که ترک کردن خانه توسط فرزندان را یک اتفاق عادی و سالم می‌دانند.
سایر مشکلات همراه با سندرم آشیانه خالی
غم و اندوه سندرم آشیانه خالی ممکن است با سایر رویدادهای زندگی که همزمان اتفاق می‌افتند، ترکیب شود، از جمله:
- بازنشستگی
- احساس پیری
- یائسگی
- فوت همسر
راه های مقابله با سندرم آشیانه خالی
راه‌ها و روش‌هایی هستند که به افراد کمک می‌کنند خیلی سریع از این مرحله از زندگی با شرایط بهتر گذر کنند. که چند روش و توصیه برای شما عزیزان دارم.
مقابله با تغییرات
برای اکثر والدین، این اتفاق یک مرحله گذار و کوتاه مدت است که فقط چند ماه طول می‌کشد. در این بین، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به مقابله با گذار انجام دهید، از جمله:
- بپذیرید که احساسات شما طبیعی است.
- اگر دارای شغلی نیستید، دوباره شروع به کار کنید حتی می‌توانید یک شغل پاره وقت را در نظر بگیرید.
- در کلاس‌هایی که به آن موضوعات علاقه دارید شرکت کنید.
- سرگرمی و تفریحاتی را که در گذشته به خاطر مراقبت از فرزندان خود به تعویق انداخته‌اید، را انجام دهید .
- از شبکه‌های مجازی و تماس‌های تصویری برای حفظ ارتباط با فرزندان خود استفاده کنید.
- درک کنید که نقش شما به عنوان والد دیگر تغییر کرده است، اما به پایان نرسیده است.
- برای مقابله با سندرم آشیانه خالی روی به مشروبات الکلی نیاورید .
آماده شدن برای سندرم آشیانه خالی
اگر فرزند شما هنوز خانه را ترک نکرده است، اکنون زمان آن است که برای این مرحله جدید از زندگی خود آماده شوید. نقش‌هایی دارید و وجود دارند که معنادارتر از پدر و مادر بودن باشند. بسیاری از والدین احساس گم شدن می‌کنند و احساس می‌کنند که هویت اصلی آنها تغییر کرده یا ناپدید شده است.
برای آماده شدن این مرحله جدید از زندگی و کشف نقش‌های جدید، چند قدم وجود دارد که باید قبل از ترک فرزندتان از خانه بردارید:
فهرستی از تمام نقش‌های فعلی خود به جز پدر و مادر بودن تهیه کنید. به نقش‌هایی فکر کنید که نیازمند سرمایه گذاری قابل توجهی از زمان و انرژی شما را داشته باشند. این نقش‌ها می‌تواند شامل نقش‌هایی مانند: همسر، خواهر و برادر، فرزند، دوست و کارمند باشد.
فهرست خود را مرور کنید و به این فکر کنید که کدام یک از آن نقش‌ها را می‌خواهید و آن را گسترش دهید. شاید بخواهید روی شغل خود کار کنید یا زمان بیشتری را با دوستان خود بگذرانید. یا شاید این زمان عالی برای احیای رابطه عاشقانه با همسرتان باشد. اگر متاهل نیستید، این زمان می‌تواند بهترین زمان برای شروع رابطه باشد.
فهرستی از علایق جدیدی که می‌خواهید انجام دهید را درست کنید. به سرگرمی‌هایی فکر کنید که قبل از بچه‌دار شدن از آنها لذت می‌بردید یا به سرگرمی‌هایی فکر کنید که هرگز، وقت امتحان کردن آنها را نداشتید. به دنبال گروه‌ها یا جلسات محلی باشید که حول این علایق می‌چرخند و می‌توانید از این طریق با تعداد زیادی از افراد آشنا شوید.
منتظر نباشید تا فرزندانتان خانه را ترک کنند، بعد از آن شروع به کشف نقش‌ها و علایق جدید خود کنید. پیش بروید و در یک کلاس ثبت نام کنید یا قرار ناهار با یک دوست بگذارید. ممکن است در ابتدا آن‌طور که می‌خواهید احساس هیجان نداشته باشید، اما فعالیت‌ها و علایق جدید شما، کم‌کم با زندگی شما تطبیق پیدا خواهند کرد.
روی نکات مثبت تمرکز کنید
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سندرم آشیانه خالی ممکن است چندان بد نباشد. بسیاری از والدین تغییرات مثبتی را پس از خروج فرزندانشان از خانه گزارش می‌دهند، از جمله:
- آزادی بیشتر
- ارتباط بهتر با همسرشان
- بدست آوردن زمان برای رسیدن به اهداف خود.
- افتخار و خوشحالی از دیدن موفقیت فرزندانشان
- بهبود روابط با فرزندانشان
- برقراری روابط بهتر با خواهر و برادرشان
- استرس‌های روزانه کم‌تر
- مشارکت مداوم در زندگی دانشگاهی و بزرگسالی فرزندانشان
چه زمانی به دنبال کمک باشیم؟
برخی از افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سندرم آشیانه خالی هستند، از جمله:
- مادران
- والدین مجرد
- افرادی که از ازدواج خود ناراضی هستند.
- والدین تک فرزندان
- والدینی که نگران امنیت فرزندان خود هستند
- پدر و مادرهای جوان‌تر
- والدینی که فاقد حمایت اجتماعی هستند
چه در گروه پرخطر قرار داشته باشید چه نباشید، اگر علائم افسردگی بیش از دو هفته طول کشید، باید به دنبال کمک باشید. علائم افسردگی عبارتند از:
- زیاد خوابیدن یا کم‌خوابی
- احساس غمگینی
- از دست دادن علاقه به فعالیت‌هایی که زمانی از آن لذت می‌بردید
- خستگی یا کمبود انرژی
- احساس گناه یا بی‌ارزشی
- مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری
- فکر کردن به مرگ یا خودکشی
مقاله مرتبط: بیشتر در مورد افسردگی و درمان آن بدانیم
افسردگی یک وضعیت پزشکی شایع، اما جدی است که می‌تواند بر تمام جنبه‌های زندگی شما تأثیر منفی بگذارد. افسردگی با غم و اندوه متفاوت است، اما گاهی اوقات غم و اندوه می‌تواند منجر به افسردگی شود. خوشبختانه افسردگی قابل درمان است. بین 80 تا 90 درصد افراد مبتلا به افسردگی درمان برای آنها موثر قرار می‌گیرد. اگر علائم افسردگی بیش از دو هفته طول کشید با یک متخصص صحبت کنید. متخصصین می‌توانند ارزیابی دقیق‌تری ارائه دهند و در صورت نیاز درمان را توصیه کنند، که درمان شامل روان‌درمانی و در صورت لزوم ممکن است استفاده از داروهای ضد افسردگی باشد.
من را در شبکه‌های اجتماعی همراهی کنید
منابع:
بدون دیدگاه