کودک آزاری به آسیب جسمی، عاطفی یا جنسی اشاره دارد که به کودک وارد می‌شود. در حالی که کودک آزاری اغلب به شکل اقدامات خاص مانند کتک زدن به خود می‌گیرد، همچنین ممکن است بی‌توجهی سبب آسیب شود، مانند مورد غفلت. در این مقاله به انواع آن نشانه‌ها و علل آن می‌پردازم.
آزار جسمی در کودک آزاری
آزار جسمی شامل آسیب غیرتصادفی به کودک از طریق ضرب و شتم، سوزاندن یا شکستن استخوان است. آزار کلامی یا عاطفی شامل آسیب رساندن به کودک، برای مثال، تحقیر کردن او یا تهدید به اعمال فیزیکی یا جنسی است. سوءاستفاده جنسی از کودک، قرار گرفتن عمدی یک کودک خردسال در معرض فعالیت‌های جنسی است که کودک نمی‌تواند درک کند یا به آن رضایت دهد. این رفتار شامل اعمالی مانند لمس نامناسب سینه یا اندام تناسلی کودک، قرار گرفتن دستگاه تناسلی توسط فردی در معرض کودک، نوازش کردن، تماس دهانی و تناسلی، آمیزش تناسلی و مقعدی، و همچنین نمایشگری، قرار گرفتن در معرض پورنوگرافی است(پدوفیلی). آسیب عاطفی پایدار می‌تواند ناشی از هر شکلی از سوءاستفاده باشد.
بی‌توجهی به کودک در آزاری کودک
بی‌توجهی به کودک زمانی اتفاق می‌افتد که کسی مایحتاج زندگی را عمداً یا با بی‌توجهی به رفاه کودک فراهم نمی‌کند. این موضوع می‌تواند شامل بی‌توجهی فیزیکی، مانند دریغ‌کردن غذا، پوشاک، سرپناه یا سایر ملزومات باشد. غفلت عاطفی شامل خودداری از عشق یا آسایش یا محبت است. بی‌توجهی پزشکی زمانی رخ می‌دهد که مراقبت‌های پزشکی متوقف شود.
خانواده‌هایی که در آنها از اعتیاد به الکل، سوءمصرف مواد یا مسائل خشم رنج می‌برند، در مقایسه با خانواده بدون کودک آزاری، میزان بیشتری از کودکان آسیب دیده را نشان می‌دهند. کودک آزاری می‌تواند منجر به آسیب کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت یا حتی مرگ شود. برخی از کودکان ممکن است از اینکه قربانی کودک آزاری هستند، بی‌خبر باشند. کودک آزاری می‌تواند در هر گروه فرهنگی، قومی یا درآمدی رخ دهد.
مقاله مرتبط:
تغذیه کودکان و تاثیر آن بر سلامت روان آنها
آموزش مهارت مدیریت و کنترل خشم
علائم
علائم آزار برای تشخیص آسان همیشه نیستند. کودکان مورد آزار اغلب از اعلام آن خودداری می‌کنند، زیرا می‌ترسند مورد سرزنش قرار گیرند یا باور نشوند. آزاردهنده ممکن است به کودکان بگوید که آزار به خاطر خطاهای آنهاست یا به دلیل بدبختی‌شان رخ داده است. علاوه بر این، فرد آزاردهنده ممکن است یک شخصیت مهم و نزدیک به کودک باشد و قصد داشته باشد از او محافظت کند. والدین که خود آزاردهنده نیستند ممکن است نتوانند علائم آزار را تشخیص دهند زیرا به آزاردهنده اعتماد دارند یا آن را انکار می‌کنند.
والدین باید به تغییرات غیرقابل توضیح در بدن یا رفتار کودکان خود نظارت کنند. معاینه رسمی تنها در صورتی باید انجام شود که والدین دلایل مشکوک بودن فرزندشان را داشته باشند. در غیر این صورت، کودک ممکن است ترسان شود. والدین باید نسبت به هر یک از تغییرات زیر هوشیار باشند.
علائم آزار جسمی:
• هر نوع زخم، کبودی، سوختگی، شکستگی یا آسیبی که توضیح معقولی ندارد یا با توضیح داده شده مطابقت ندارد.
علائم آزار جنسی:
• رفتار ترسناک مانند کابوس، افسردگی، ترس‌های غیرمعمول و تلاش برای فرار
• درد شکم
• عدم کنترل ادرار
• عفونت مجاری ادراری
• درد یا خونریزی در ناحیه تناسلی
• بیماری‌های مقاربتی
• رفتار یا دانش جنسی غیرمناسب برای سن کودک
علائم آزار عاطفی:
• تغییر چشمگیر در اعتماد به نفس
• انزوا اجتماعی
• سردرد یا درد شکم بدون توجیه پزشکی
• ترس‌های غیرمعمول، کابوس‌های مکرر یا تلاش برای فرار؛ اجتناب از شرایط یا افراد خاصی
• اضطراب یا نگرانی مداوم در مورد انجام کارهای “اشتباه”
• افسردگی
• عملکرد ضعیف در مدرسه یا از دست دادن ناگهانی علاقه مهمترین اقدام برای کاهش خطر آزار کودکان، آگاهی والدین و سایر افراد نزدیک به کودکان در مورد علائم آزار و نحوه حفاظت از کودکان است.
علل کودک آزاری
ترکیبی از عوامل فردی، رابطه‌ای، اجتماعی و اقتصادی در خطر بدرفتاری و آزار کودکان نقش دارد. کودکان هرگز مسئول آسیب‌های وارد شده به آنها نیستند، اما مشخص شده است که ویژگی‌های خاص فردی خطر بدرفتاری با کودک را افزایش می‌دهد. عوامل خطر عوامل مؤثر هستند نه علل مستقیم.
نمونه‌هایی از عوامل خطر کودک آزاری:
- ناتوانی یا عقب‌ماندگی ذهنی در کودکان که ممکن است بار مراقب را افزایش دهد.
- انزوای اجتماعی خانواده‌ها.
- عدم درک والدین از نیازهای کودکان و رشد آنها.
- سابقه والدین از آزار خانگی.
- فقر و سایر آسیب‌های اجتماعی-اقتصادی، مانند بیکاری.
- به هم‌ریختگی خانواده، انحلال و خشونت، از جمله خشونت شریک صمیمی.
- عدم انسجام خانوادگی.
- سوءمصرف مواد در خانواده.
- والدین جوان، مجرد یا فوت شده
- روابط ضعیف والدین و فرزندان و تعاملات منفی.
- افکار و احساسات والدین حمایت کننده از رفتارهای بدرفتاری.
- استرس و ناراحتی والدین، از جمله افسردگی یا سایر شرایط سلامت روان.
- خشونت جامعه.
رفتار
اگر کسی مشکوک است که کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، باید برای کمک با یک متخصص اطفال تماس بگیرد. پزشکان از نظر قانونی موظفند همه موارد مشکوک به سوءاستفاده یا بی‌توجهی را به مقامات گزارش دهند. آنها همچنین می‌توانند یک درمانگر را توصیه کنند و اطلاعات لازم را در اختیار محققین قرار دهند. پزشکان همچنین ممکن است در دادگاه شهادت دهند تا از کودک حمایت قانونی کنند یا به تعقیب کیفری فردی مظنون به سوءاستفاده جنسی از کودک کمک کنند.
اگر مشکوک باشید که کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته است، کودک باید در اسرع وقت توسط یک متخصص روان‌شناس یا پزشک معاینه و ارزیابی شود. این متخصص می‌تواند ناحیه‌ای مختص به خدشه‌ها و آسیب‌ها را بررسی کند و احتمال وقوع آزار جنسی را تشخیص دهد. در بسیاری از موارد، برای تشخیص دقیق‌تر و درمان مناسب، ممکن است نیاز به انجام آزمون‌های تشخیصی مانند آزمایش خون و تصویربرداری داشته باشید.
منبع:
- https://www.psychologytoday.com/us/conditions/child-abusehttps://www.psychologytoday.com/us/conditions/child-abuse
- انجمن روانپزشکی آمریکا
- کتابخانه ملی پزشکی
- مدیریت برای کودکان و خانواده ها
- آکادمی اطفال آمریکا
- وزارت بهداشت و خدمات انسانی
- موسسه ملی بهداشت
- مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری
بدون دیدگاه